Një oaz dashurie.
Në
horizont dielli sapo duket ,
zë në thua,
e bie diku,
prej hapsirës së bardhë
unë sillem rreth vetvetes.
Po hijes time besën nuk i kam
ta marr apo ta lë .
Hija ime më mashtron
edhe
jeta të njëjtën kuptim ka
herë herë nuk e hetoj
.
Shpesh herë lundroj me të në duar .
si yjet që lundrojnë në të kaltërin qiell.
si krojet që gurgullojnë ujin e borës së kulluar .
Nepër lendinat plot me diell
dhe lule qe flasin
.
Si bleta nektarin që mledh lule më lule .
Si një nuse mbi një kalë të bardhë
flokët lëshuar .
Si zanë .
Një çift i kapur dorë për dorë duke
shtegëtuar mbi dashurinë .
Një ujvarë e bukur,
që zbret nga bjeshkët
zbret në det të kaltër ,
Zhytet në thellësi .
Admiroj jetën.
Të jetë e bukur dhe plot mirësi.
Admiroj këngën
Të jetë e ëmbël dhe plot bukuri .
Njerzit të jenë të drejtë
pa djallëzi .
E dua të bukurën
me ngjyrat plot kaltërsi
.
E dua shoqërinë të sinqertë
në udhëtimet e mia.
I dua lulet të mledh aromat e tyre
ti bëj varg ti nis nëpër
shtëpitë e jetimëve
.
Të bëj këngën gërshetë
bashkë me petalet e luleve .
Ti dërgoj nëpër spitale .
Tu lehtësoj dhimbjen të sëmurëve.
Dua edhe lumturinë e çifteve
të sapo martuar.
Të jenë
mirazhe dhe këngë valësh.
Hëna e bukur mbi errësirë
lule polare të vijnë nëpër gjumë ..
Përqafim e puthje bërë gurë .
Jeta e tyre plot trëndelinë mbi lumë .
