TI O JETË…
Ti o jetë çfarë më dhurove në këto vite.
Çfarë prita e çfarë më afrove mua vallë
Sa shumë pranvera,dimëra ikën n’pritje
Unë jetova gjithnjë me shpresën zvarrë
Ti o jetë më erdhe në fillim erë trëndafili
Plot nektar më dhuroje për çdo mëngjes
Kishte ditë kur m’kënaqej zemra e shpirti
Por,kisha edhe çaste mbetja pa shpresë
Ku tretën këto vite jetë,ku shkuan aq shpejt
Duke kërkua agimin e mëngjeseve të blerta
S’di o jetë e ëmbla jetë a është kjo e drejtë.?
Disa gjëra kurrë s’i kuptova se janë t’vërteta
Udhëtova rrugëve,labirintheve enigmatike
Duke kërkuar melodinë e jetës nëpër vargje
Asnjëherë se kuptova atë kēngën magjike…
Që thurrur kam.vet për udhêtimin me halle.
.
Ti o jetë e ndieshme për zemrën time gurë
Disa herë më përplase nëpër këto shkrepa
Mes nesh të huajt patën ngritur diç si mur…
Ecja rrugëve i humbur derisa at mur theva.
