Pres fjalën
Pres një fjalë e pres një valë
Pres një këngë që larg nga deti
Do pres flladin lart, në mal.
Pres ca zogj që nga kurbeti
Sill një kopësht me lule bore
Sill një mal me dashuri
Sill cicërimat e zogjve
Jepmë mik, veç lumturi!
Dua fjalë të ëmbëltuar
Me sill kohën më të mirë
Mos më lër kurrë të trishtuar
Hiqmë nga shpirti ti mërzinë
Jo, nuk dua ditë me halle
Me trishtim e nostalgji
Jo, nuk dua lotë në faqe
Mos më kthe në nostalgji
