PËR TY PRAPË KISHA LERË
Nuk më duhet asgjë mua i yllit shkëlqimi,
se për mua, i dashur, je më i ndritshmi yll,
nuk më duhen lulet, as i drurëve bulëzimi
se kur të kam pranë,jam në më t’bukurin pyll!
Nuk më duhet mua zëri i bilbilit,
le të këndojë këngën më t’bukur, n’ duet me kanarinë,
kur ti m’ përqafon e ” Të dua!” më pëshpërit pranë veshi
zëri yt nxjerr tinguj si më e mira këngë me violinë.
Çfarë më duhet tjetër
kur kam buzët tua si mjalta,
që kur më puthin me zjarrë
çdo stinë ma bëjnë pranverë,
e përveç trupit tënd trëndafil,
rritë në këto bjeshkë të nalta
që njëmijë herë po të lindesha
prapë për të do të kisha lerë!
