ËNDRRAT!
Le të ma shtrojnë rrugën drejt një udhe të paqartë
ku zërat pëshpërisin si erërat pa vend e skaj,
tek vijë drejt teje në endrrat e mija parë…
gjithësia je për mua në qiell, në tokë ditë-natë.
Le të ulërasin e të fishkëllejnë në horizonte pa fund
ku fjalët e tyre kanë sosur mbi kthetra ujqësh qëkur,
tek levrijnë të heqin lëkurën e tyre të ndyrë
e të ndërrojnë të bardhën në të zezë,sa gdhihet e ngrys.
Le të ma shtrojnë të ardhmen sikur të ish një tepsi
të gatuar nga duart e tyre, që lëpihen natë -ditë,
sa herë kthehen të uritur nga shtegu për gjueti
një zgavër u mbetet të rrijnë e të thurrin trillim.
Le të më ndjekin aty këtu, vend e pa vend
si shkopi i të nderit peshkatarit të gjorë,
tek lundron mbi varkën e tija mbi akullin e ngrirë
nga deti i thellë e i pafundshëm, ëndrrat e tij…!
