NJË ËNDËRR QË S’VJEN…
Nata e heshtur, ëndrrën e pret ,
Vall ku shkoi pse spo i vjen?
Udhën humbi pse spo e gjen..
Vjen mëngjesi dhe e rrëmben.
Ashtu në heshje e pres pafund,
të më vijë si fllad pranvere,
lot i kripur qerpikët shkund,
U shua buzëqeshja, u tret në heshje.
Rrezet afrohen dal e ngadal…
xhamin veshur puthur në vesë,
pa gjumë në sy s’them asnjë fjalë,
Ëndrrën e humbur….rri dhe presë…
