…Cdo njeri nga ne e ka nje motiv, e ka nje muze qe e udheheq diku aty ne rrugen e pashkelur te te fshehtave te tij.
A nuk je ti zonja e fshehte e rrjeshtave te tij, qe qesh me e qan sipas rrjeshtave kushtuar ty, qe u jep fryme e freski rrjeshtit te tij ate freski nga vetja jote.
A nuk je ti ajo qe jeton ne endrrat e tij brenda atyre rrjeshtave te zjarrta, a nuk je ti ajo qe e ndjek ate endrren e tij edhe kur dielli vrastar del dhe kerkon ta vrase endrren e tij.
Por befas nje dite u perball me te diku, nuk e di kush kishte ndjekur njeri tjetrin ai ate apo ajo endrren e vet.
U ul ne tavolinen e saj dhe thjesht i tha:
-Ti je Zonja e endrres time.
Quzeqeshi dhe ja ktheu:
-Edhe une ty te prisja nga pafundesia e Jetes dhe ja erdhe.
Ishte perballe tij e plote me ze me fryme, nuk po u besonte syve.
Ishte buzembremje.
-Me udhehiq- i tha-ne studion tende ne ateline tende ku thurren rrjeshtat ku ti me cvesh cdo nate dhe luan me mua.
Hyri ngadale ne dhomen e erret, te rremujshme, hyri pazhurme sic hyn cdo nate ne rrjeshtat e tij
E pa ne sy dhe u ul buze atij shtrati beqari ku kishte plot rrjjeshta te hedhura pa kujdes.
Me nje levizje hoqi bluzen dhe fundin e lehte, veshur me kemishen transparente sic jane rrjeshtat e tij, qe zakonisht marrin fryme vone pas mesnate.
Ajo hodhi hapat ngadale drejt tij, kemisha ne kembet e saj ra
Para atij qendronte ajo e pamershishme, e bukur djallezore ndjellese, joshese.
U dorezua pa kushte si ne ato rrjeshtat e tij.
E terhoqi nga duart ngadale e uli ne gjunjet e tij e puthi ngadale.
-Puthme – i tha me zerin e plote. Ne rrjeshtat e tua je fuqiplote, ja ku me ke plotesoje ate rrjeshtin e lene pergjysem.
Boll rrjeshta kam lexuar une.
Ja ku me ke.
Nuk po u besonte syve zeri te saj a thua vinte nga fundi i pusit.
E shtrengoi fort, me embel se ne rrjeshtat qe e kishte pershkuar me aq pasion e zjarr, nuk ishte letra para por ajo vezulluesja , perveluesja, e marra, e verteta prej mishi e gjaku.
E rroku ne krahet e vet dhe kofshet e saj i shtrengonte me fort se ne ato rrjeshta te ndezura.
Duart e tij filluan te pershkuanin cdo gje ne trupin e saj,perimetrin e vitheve, qe ishin bere si ato urat me harqe shume
Buzet e tij te ndezura leviznin pa rregull sa majtas djathtas ne hiret e trupit te saj.
Buzet lagnin ato gjinj te enderuara ne ato rrjeshta pa fund. Kurse gishtrinjte e duarve bridhnin kudo ne brinjet e saj ne shpinen e saj ne qafen e saj ne gushen e saj kudo ku kishte nxehtesire trupore.
Por ora nuk ngecte ecte ne trokun e saj te njetrajtshem.
Solli mengjezin, dielli gjithmone vret endrrat dhe keshtu ajo u ngrit po ashtu me ate lehtesi ju drodh shtati i saj u vesh me shpejtesi dhe iku…
……Nata la pas te embel shije te atyre momente aq pasionante, por edhe shijen e hidhur te ndarjes.
Por ajo sot do te ishte perseri e heshhtur ne fleten e bardhe te rrjeshtave ne ate dhomen e erret…..
