.. ECI…
Thashë të mos jem vtëm në
këtë botë të çoroditur .
Shpesh herë më gufon dëshira e
flakëruar .
Eci në përqafim të ëndrrës së fshehur .
Çohem në agim të takoj njerëz
në grumbull .
.. Eci …
Në ëndërra..
po natës si përgjigjem në mendime ,
Shpesh iki larg
si dallëndyshet në shtegëtime .
Ngjitem në botën e yjeve…
Universi gjan ..dëgjoi rënkimet e mia
Shikoj qytete të boshatisura
Sa pak njerëz,
duke ecur të menduar.
Kraharori më rreh brënda
Tik–Taket e zemrës
më ngacmojnë..
Në rrënjët e kalbura të kësaj bote
.. S’jam …
a’s vetëm —-a’s me shokë .
Shikoj ngjyra të përhimta
dhe drita në mjergull .
Malet flutururojnë si skelete ,
skelete malesh vijnë rrotull
si përçartje.
Në mëngjes
ndjek njerzit e ndershëm
për të ruajtur rrënjët e shëndosha .
Mora ujin e kulluar në duar….
pashë hallet dhe
gëzimet të s’tampuara
të botës ….,
në fërtunën e kësaj jete .
Muza ime e soditi këtë botë
me njerëz plot ,
por mirësia po mungon .
Këto qenë fjalë e mendime
ndalu pak —o pena ime …
I them vetes….
…. Zgjohu …
Kur do mbaroi ky ankth
që bota ka ç’do ditë..
I flas vetes me zë të lartë ..
Zgjohu nga gjumi ..
Por unë jam vetëm
në një dhomë e zhytur
në mendime .
Ndoshta nesër do shkoj aty
ku bota do eci pa gënjeshtra
ndaj vetvetes .
Aty do shkruaj me muzën dhe
vargun e bukur timin .
Nga lindja e perëndimi.
flas për kohën –vitet dhe jetën ,
me të thella meditime .
