TRISHTIM
Trishtohem
Nga hapat pa ritëm
Të kohës së çmendur
Ku të gjithë çmenden
Në turma pa krye
Dhe me kry
nga vetja janë
Vektorë tē kundërt
Në shpirt
Sfilitës
Në ikjet pa kthim
Mes udhëve të shpirtit
Ku sytë fshihen
Në zgavra të thara
Me mungesë
Se malli
më s’ka emër gjaku
E në fjalë që sfliten kurrë
Për keq
Dhe gojët kyçen
ndër drynë
Me dhēmbë hekuri
Pēr dreq
Se fjala
Nuk mbet më e shenjtë
As e para nuk mbet më
E përdhosën Judët
Dhe mē kot
Përgjigje presin
Ndër dyer që s’kërcasin kurrë
Përqafime zjarri
Ato që tē djegin fort
E zhuritjen e bëj ë hi
E mjegullojnë udhësh
E s’e lajnë në shpirt
Dhe ta bëjnë fi
Të pastrojnë zemrat
Dhe të duhen shumë
Se në smartë
Nuk po shkruhet më
Më ka marrë malli
Në të njējtin diell Dashnie
Jemi bashkë e njëjta rreze
E në ditënetë po shtyjmë
Dehje të pashoqe dertesh
Që s’po plaken kurrë
Trishtimesh
Trishtohem
Nga të qënurit
Mes intervalesh pa kuptim
Trishtimesh n’mallëngjim
