PASQYRË
Dhe vjen një çast sheshit derdhen
Gjitha ato që ke mbledhur stinëve të jetës
Ndrydhur pafundësisht veç për hater të tjerëve
Dhimbjet kushtëzuar në Unin që ka ndihmuar…!
Retë qiellit me thonjë krihnin ylberin
Ngjyrat e shumfishta merrnin hirin e shpirtit
E në vetvete mbyllnin trishtimin e syve lotit
Përplasen hapësirës për të shperthyer si meteor ….!
Në përballje për të larë mekatet e vetvetës
Në hijen tende shikoi copëzat e thyera
Qenien time të brisht në agonin e natës
Të tërbuar si qen duan të kafshojnë furishëm….!
Je mbështjellur si arrë në gëzhojen e molisur
Si një zgjua bletash kur pabesisht qetsinë u prish arusha
Strukur në heshtje thyhet aurora e trupit të zhgënjyer
Vetëm një fjalë në ditën e harlisur mbushur zhurmë
Shihemi në pasyqrë ku mbete vallë çast i thyer……!
