SHUK
Shuka të shpirtit
Mbledh e struk çdo ditë
E struk
Mijëra të pathëna
Zhubravitur buzësh
Bëj që ti flak tutje
Por prak shuk i gëlltis
Ndër vete
Pasqyrave të zemrës
Reflekse ankthesh
Nduken e thyhen
Të krijojnë
Ornamente fjalësh,
Njerëzish
Që të mirën
Se kanë më origjinë,
As fis
Tek mbështillen
Në rrotullime pa orientim
Në kënde të vërtetash
Dhe nxjerrin
Shëmbëlltyra realitetesh
Të fryra
Sajimesh pa emër
Kridhem reshtas
Kruspullt
Ngadalë rimbledh
Çdo gërmëzim
Sërish,e sërish
Veç të mirën
Të shoh gjithandej
Dhe fjalë nuk gjej
Der shuk të mos jem më
