Nuk dua më …
Nuk dua më , asnjë gjë prej teje
Aq më tepër t’më lësh peng zemrën
Se çfarë dallimi ka një re, prej një tjetër reje!?…
Përveçse ngarkesës, dhe lojës me erën…
Vetëm një femër e kupton femrën
Nuk dua zemrën time ta lë peng tek ty
Të më vrasin kujtimet , sikurse vret këpuca thembrën,
Nuk mundem më ditarët, ti shfletojë me sy
Ndaj kutia e Pandorës prej kohësh shtresa pluhuri ka zënë
Teksa lulja mes ditarit, është tharë si bujashkë
Dashuritë e mëdha nuk qenka e thënë
Të digjen prej diellit , por flakës
në asht…
Unë do të doja që të ishim të dy dorë për dore
Përherë si pjesë e një universi të pandarë
Të mos na rrëmbejnë orteqe dëbore
Të mbetemi zogj të dashurisë së parë.
Në netët e gjata me yje dhe hënë
Të mbetemi lidhur, si binjakët siamezë
Ti vështrojmë së bashku meteorët e rënë
Dritë yjet, t’i kemi fishekë në brez.
Kemi mbetur dy planete paralele, të pajetë
Reth boshtit të vet, vërtitur, vërtitur
Në qiellin e largët ku thuhet ka jetë
U trembën dy zogj dhe ikën papritur.
I trembi mendimi, se shinat e trenit
Ku jeta kalon vagonët ngarkuar
Ku koha ha ndjenjat si eshtrat gangrena
do quhen veç dy… dy ish dashuruar.
T’a dish , zemrën tënde, s’e dua më peng
ditarin e shpirtit do lë pa lexuar
Ku lulja është fishkur prej mallit-breng
Dhe unë s’di as vetë , sa vargje kam shkruar….
