Qetësisht !
Ne qetesine e mesnates qe po iken
dhe tingujt e shtuar te veres,
heshtja jone duket si nje kengë.
Vetem magjia e fjaleve te tua, behet njish me yjet!
Ti flet per erera te buta
dhe ujëra, por lumturia,
endet rreth zemres
Aty ku lulezojne jaseminet qe mbollem.
Vargu i fjaleve dhe dehja e yjeve
ma ndez shpirtin
Vazhdon te jete erresire,
por rrezet e drites, shkelqejne ne dhomen time.
Eshte,
si te jesh ti ketu dhe une te shoh thelle syve.
Nje melodi e lumtur luan ne pianon e nostalgjise ndersa une perfytyroj, te qeshuren tende
te mrekullueshme.
Maji e ka ndezur mesnaten
Flasim dhe koha vjen pas nesh me hapa kumbues.
Vazhdoj te pres me padurim biseden tone te radhes
Rrahjet e mia te zemres
e sjellin kaq prane nesh stinen e verës !
