Pushtimi i nje zemre nuk
Varet nga kaloresi, por nga mbreteresha…
Te pushtosh,
Zemren e nje gruaje,
Eshte si te pushtosh,
Nje kala pa ushtar,
E cfare beteje,
Eshte ajo?
Po te them kalaja jote,
Eshte prej rere,
Shume shpejt u rrezove,
Ne syte e mi,
Une jam e lartesuar,
Ne syte e shoqeris,
Dhe te femijeve te mi,
Me vjen cudi,
Dhe te shikoj nga lartesia,
Ku jam dhe me dukesh,
Teper i vogel,
Jo nga fiziku,
Por nga memorja jote,
Per ty une nuk kurseva,
Asgje,
Mendova se do gjeja,
Fushen me lule,
Por gjeta pyllin me gjemba,
Gjembat une i kthej,
Ne lule,
Sepse une miresi,
Di te mbjell kudo qe shkel,
Por ti je i verber,
Dhe nuk sheh,
Ty tu afrua nje grua,
Shenjtore,
Nje grua pafaj,
Me te mirat dhe brengat,
E saj,
Mu duke nje mal,
Ku doja te mbeshtetesha,
Por ne dole mirazh…
Kerkova nje gji,
Te ankoroja varken time,
Por ti me shtyve,
Ne detin e halleve,
Ti nuk ma zgjate doren,
Cdo dite me largon,
Semundja qe po kaloj,
Me ben ti dalloj,
Njerezit me radhe,
I njojta duarte lajkatare,
Dhe buzet genjeshtare,
Dikur ato buze,
Rridhnin nektar,
Dhe zemra ime u dogj,
Si zjarr,
U dermua ne cdo skaj,
Se di cte ndodhi,
Me le pa fjale,
Dashuria ime per ty,
Ishte dhe do te mbetet,
” Kristal”…
