BEFASIA
Më shikon e habitur
e vjen ngadal nga unë
E hutuar të shikoj
Sytë e saj mbushur me lot
më hidhet në përqafim
Lot, shumë lot gëzimi e malli
shumë vite shkuan pa u parë
Përqafimi vazhdonte pa fjalë
me mallëngjim
Lotët rrëke faqeve shkojnë!
Qeshim me zë e lotët rrjedhin
Lot malli e gëzimi nga kjo befasi
e pa pritur e pamenduar më parë
Shumë mall mbajnë këto zemra.
O të njoha, të njoha si të pash
sytë mu kanë verbu me të pa…
Ky gurbet qoftë i mallkuar
që na ndau nga njerëzit që duam.
Zemra gëzon, syri loton
Shpirti mban shumë mall
Shumë zemra i ndau gurbeti
mallëngjimi na kaplon.
