SHPIRT QË NUK HUMB
E zeshkēt imagjinata
Në ditë netë të lodhuna
Pritjes,
Ku të kesh
Të mbështesësh kokë
E të jesh,
Ashtu e fortë
E pathyeshme në shpirt
Të luftosh me djajtë,
E t’u bëhesh mik ëngjëjve
Në orët e tyre qiellore
Tē lutesh,
Në kufijtë e të pamundurës
E t’ia dalësh çdo sekond,
Se të duhet,
Të jesh aty
Për ditën që vjen
Dhe pse thyen veten,
Në besimin,
Se një ditë
Do të bëhet më mirë,
E sigirtë?
Mjafton,
Dhe mundesh
Vetëm të duash
Edhe pak më shumë
Nga ajo që bëre dje
Guxim dhe shpirt
Nëse i ke,
Dhe faljen qiellore
Të të falë paqe me veten
E të të japë fat
Ty shpirt që nuk humb.
