Në klithmat e natës
Të etur djajtë
Tek kërcejnë
Vallen e çmendjes sē tyre
Rreth zjarrit të inatit
Sa mundin
Të grisin shpirt
Në rrathët e ferrit
Ulërasin çmendinë
Epërsi e tyre
Mosbindjet e vetvetes,
Turfullojnë
Në kurthet e territ
Mbushur kacekët,
Vrer,
Rrotullohen së prapthi
Kutërbimeve të pista
Edhe shfryjnë
Pa drojë
Flliqësitë
Hijet
Po lëkunden shpirtrash,
Ku ëngjëjt,
Po kërkojnē jetë
Qiejve,
Ku prangoset drita
Pa frymë shpirti
Duart nën zinxhirë
Angështitë
Nën përqafime
Të heshtuna
Me veten,
Lutjet po shkrumbohen hi
Këmbanave drejt pritjes
Pa ta
A ka të nesērme?
S’e di.
