Më the, se do të hyje nga grilat si një hije
sa herë që unë ndihem e vetmuar, pa mik
Në buzë njëmijë ëndrra, do më lije
të më përqafoje, mos kem frikë !
Më the, se do të rrije majë një reje
me rrezet e hënës duke lodruar
Në diamante lotët do të mi ktheje,
si alkimistët e dëgjuar !
Më the mos qaj, mos u trishto,
largësia nuk mund të na ndaloj
Mbyll sytë dhe mua më ëndërro,
me qiellin sillu si shqiponjë !
Kërkoj të të shoh përmbi një valë,
që shkëmbin lehtas përkëdhel
Me një zgalem të të coj fjalë,
sa herë mëngjesi syrin cel !
Cdo mbrëmje, fjalë këmbej me hënën
dhe ëndrren time me ta, ndrij
Në s’më beson lexoma zemrën,
jam bërë këto kohë si fëmijë.!
