Kur ujku e kafshoj qiellin
qoftëlargu me brirë të thyer
bëri dasëm me 300 krushq
U zverdhën figurat
numrave iu ra pika n’zemër
përderisa zerot
puthën përdhunshëm
hënën e përgjakur
Në lagjen e përtejme
një nënë fisnike
lante plisin e të birit
që s‘ja dinte varrin
