Si të mos dehem!?…
T’i putha qepikët e bukur,
dhe flokët e gjatë, ti putha,
me frikën mos ikje si flutur,
dhe dot , s’të ndalja nga udha.
Ballin t’a putha fort,
transparentët sy të qartë,
i puthja , i puthja ,o Zot!
Dy buzët e tua , mjaltë.
E humba toruan mbi gjinj…
sa puthje të dhashë atë natë!?…
Ti sytë, i kishe kongjinj,
dhe trupin , e kishe furnalt.
Të putha në buzë , dhe tek gusha,
ti flisje me sy ,e me shenja ,
si borës së bardhë, arusha
u shtrive, dhe doje rrëfenja…
U avita rreth zverkut, rrëzë veshit,
aty ,ku më vure një kusht,
të pija , gjithë kupat e sheshit…
Dhe mos të dehem me musht.
Por, si të mos dehem si!?…
Ofshamat e tua janë verë,
thithkat, janë rrushi i zi.
Dhe kupa, dy sytë sterrë.
