PËR TY DO T’MENDOJ
errësira sytë m’i vërbon
veç një qiri shoh ndezur
në atë dhomë të vetmuar
e aty një vajzë
që është duke jetuar.
I afrohem ngadalë
ishte kredhur n’mendime
ia zgjata dorën
ndalet e më shikon
mendja ikën larg
plot emocione,dridhje
ajo më preku lehtë
më mori zemrën
më përkëledhi
ia lëmova ballin,flokët
më futi në gji
si ndojnë miturak
e unë përulem para saj,
sepse është engjëll
e mbi të gjitha njeri.
Nata ecën
ne tretemi në mendime
për dikur,
për sot,
për nesër,
por e nesërmja do të jetë
më e bardhë,
më e ndritur,
më e ngrohtë.
E ne do të hidhemi në valle
t’vallzojmë e t’këndojmë
ata na shikojnë me kërshëri
na kanë lakmi,
por tash jemi bashkë
unë e ti.
Prandaj shumë të dua
dhe gjithherë të çmoj,
deri në fund t’jetës
për ty do t’mendoj.
