Kisha parë njerëz nëpër rrugët e Greqisë të ulur , shtrirë e të kërrusur nga droga
Në mes të bulevardit të madh në qëndër të Omonias,
Në cepa rrugicash ku kalonin njerëz të shumtë por dhe gra me fëmijë
Nëpër banjot publike e në stacione trenash e autobuzash,
Ashtu si dhe në Shqipëri, ku shihja njerët të pirë
Sa u merreshin këmbët tutje tu e sikurse dhe nga mëndtë
Harronin të ktheheshin e të gjenin shtëpinë , se kishin grua e fëmijë
Se s’kishim as bukë pëf të ngrënë e as veshmbathje për të veshur
As shtëpi të ngrehur, e me plaçka të mira e pajisje
Po dhe punë pa punë nuk kish se si , kur në atë kohë komunizmi s’i linte parazitë!
Por po shoh edhe këtu në Amerikën e madhe ku është demokraci
Liria e njeriut, e fjalës për të drejtat e njeriut , e që nuk u mungon asgjë
Duke filluar që nga veshmbathjet, makina, shtëpi, punë, lekë e modë kokë e këmbë.
E tek shoh djemë, e vajzat, duke punuar me mua në një linjë në kompaninë më të madhe në botë
Të përdorin kokainën, hashashin, drogën, dhe gjithçka nikotini
Ndërsy tanë, sikur të ishin minjë që na u futën nëpër birruca, e për të kërkuar ndonjë ushqim
.Tek e gjitha, ky muaj më bëri përshtypje të paparë, që kur vura re njerëz me fytyra të zbehur, njerëz që lëviznin në për linjë sikur të ishin rrugëve e bënin të “fshehurën” duke u shpërndarë nëpër këmbë
Teksa ishte njëra e që binte në sy teksa ndërronte parruket përditë
E sillej vërdallë duke takuar tipa të njëjtët e duke u shpëfndarë dozën dorë më dorë e që fluturonin si në qiell
Teksa shihnin atë fyfyrë e kundërmonte erë hashashi sa kalonte
E brënda një ore mori erë e tërë departamenti erë hashish i rëndë, e vëreja supërvizorët tek silleshin vërdallë, për të parë e nëse e kishin marr”…”
E nëse po bënin ndonjë të pabëfë mesnesh të normalëve
E ndërsa dërgonte mesazhe automatikisht nëpër kompjuterat e gjithsecilit punëtorë “ që të kujdeseshim e nëse shihnim ndonjë gjë të paparë, apo ndonjë djellje jonotmale nga punëtorët përmes nesh”
Vallë a nuk kuptlnim seç ndodhte?!
Kur era e toksikës kundërmonte, sa na zinte koka nga dhimbja.
E ku të ankoheshe, ku të shpëtoje, ngs ata ato njerëz me ngjyrë, zezak e të përrzjerë bardhë e zi, që të rrinim të qetë
Ku ndërkohë, vet sipërmarrësit ishin të korruptuar prej kësaj gjëndjeje
Ku shpërndahesh, hashishi si një gjë e çmuar
E e pinin nga hunda e nga goja me ujë a me koka kola, në sytë tanë sikur s’kish të ngjarë!
U bë lëmsh dynjaja, bota, njerëzimi, anekënd , anembanë
E mpleksëm si pleshtat nëpër këmbë.
Nuk dallohet njeriu ngs kafsha, sagllami nga kllounët. Ëngjëlli nga djalli .
Tek shoh vajza të reja të sapo dala nga shkolla, e djemë të rinjë me buzët akoma me qumësht të thithin hashishin me çibukun sy për sy!
Zot, nuk e di e nëse ka kontrrolle tani më, por di të them, se mua më morën dy herë për të bërë testin e drogës gjatë orëve të punës, sepse e arrija normën me shpejtësinë maksimale btënda tre orësh.
Dhe s’më gjetën aspak drog në pështymën time!
Por për këta që i shoh ndërsy, çfarë testi u bëjnë?!
