PA TY
Pa ty nuk del behari,
në kopsht nuk rritet bari,
pa ty pemët nuk lulëzojnë
dhe aty zogjtë s’cicërojnë,
Ti ishe jeta ime
që bëre dritë përherë
si rrezet e diellit,
kur bien në verë.
Fytyrën sikur hëna
që shkëlqen n’errësirë
buzët si lulëkuqet,
kur çelin fort mirë.
Sa bukur jetonim
në atë vend malor,
këngës ia thonim
si kori gazmor.
Pa ty yjet s’ndriçojnë
edhe këngët tash pushojnë,
pa ty zemra veç lëngon
kërkon zemrën që i mungon.
Në barin e njomë
rrinim bisedonim,
dhe shpeshherë buzët
ne i bashkonim.
Sot buzët më janë tharë
për faqet tuaja mendoj,
jeta qenka shumë mizore
qe nga ti më largoj.
