Amanet vjeshte
Hap i fundit si një burrneshë
Më e bukur se një pikturë,
Dhembje ndjen secilin gjeth
Mes ndryshimit humbet çdo nur .
Pemët zhveshen bardh e zi
Zhduken ngjyrat pranë dimrit,
Vjeshtë e ambël krejt dashni
Kur shkon ti, humb rrezja e diellit.
Me një grua sa shumë ngjan
Sakrifikon pak e nga pak,
E fton dimrin, festat mban
Gjethin lulesh e sjellë prapë.
Amanet të ma kesh kujdes
Asnjë gjeth të mos ma harrosh,
Me ankth në pranverë të pres
Ndonjë lule më shumë t’ma dhurosh.
Verën tande dimrit t’acartë do pi
Po dhe të dehem pak më falet,
Është vështirë të rri pa ty
Se ti edhe nga gjethi i ndez zjarmet.
