KUR NDIZET NJË ZJARR.
Sa ftohtë sonte,
po mardh
deri në asht!
Kallkan në këtë mesnatë
kur shiu
u bie trupetave luftarake të dëshirës
e s’ma shuan këtë brambullimë zjarri
që po më shkrumbon brenda vatrës!
Dhe ti,
një dëshirë që galopon drejt meje,
si një degë e thyer,
e vetmuar
që dot nuk ndizesh pa një tjetër pranë!
Zjarri i fjalëve
është benzina ku fillon gjithçka,
ndërsa era e pasionit
ndez flakët e epshit
që çmend trupat e mishtë!
Ftohtë jashtë,
por zjarr brenda nesh
dhe unë humbas në përcëllimën tënde kërcitëse,
përqafuar në krahët e tu,
mes prushit të zjarrtë të puthjeve të tua,
si dy degë krahëthyera
që ndizen
vetëm kur janë bashkë,
kur janë dy!
