Të kishte marë malli,
Shikimi yt sytë mi shponte
Në këtë festë të bekuar,
Gëzimi në fytyrë t´ndriqonte.
Zëri të dridhej nga malli,
Ofshama zemrën e shpoi përtej
Edhe zëri i ofshamës
i njohur nderëvite.
Që asnjëherë si thanë
lamtumirë njëri tjetrit,
As në ditë feste
E, as në ditë pikëllimi.
Fyturat shëndrisnin si nur
Ndarjën se pranuam kurr,
Si tani, si atëherë, një lloj
Festat e fundëvitit le ti festojmë.
Sa shumë dhembte ndarja
kur peshpëritej fjala,
“Më beso, në çdo sekond të kujtoj”,
Edhe kafshatën te goja kur e çoj.
Eh, nga ndarjet pa deshirë
Zemra e lënduar s´sherohet dot
Sytë shterrojnë duke pritur
Vit për vit – o Zot.
