– THEMBRA E AKILIT
Angela Kosta ka lindur në Shqipëri në vitin 1973 dhe jeton në Itali që nga viti 1995. Ajo është përkthyese, eseiste, kritike letrare, redaktore dhe promovuese. Ka botuar 11 libra: romane, poezi dhe përralla në shqip, italisht dhe anglisht. Botimet e saj janë publikuar në revista dhe gazeta të ndryshme letrare në: Shqipëri, Kosovë, Itali, SHBA, Angli, Kinë, Rusi, Gjermani, Arabi Saudite, Liban, Algjeri, Poloni, Australi, Egjipt, Greqi, Taxhikistan, Kore e Jugut, Hungari, Poloni, Izrael, Zelanda e Re, Bangladesh, Indi etj. Angela Kosta përkthen dhe shkruan artikuj dhe intervista për gazetën “Calabria Live”, revistën Saturno, gazetën “Le Radici”, revistën ndërkombëtare “Orfeu”, gazetën Ciceroni, Quick Amazing World, revistën Alessandria Today, gazetën Nacional, gazetën Destinacioni, revistën Perqasje Italo – Shqiptare , revistën ndërkombëtare Atunis – Belgjikë, bashkëpunon me revista në Liban, SHBA, Marok, etj. Angela Kosta është Ambasadore e Kulturës dhe Paqes në: Bangladesh, Liban, Poloni, Marok, Kanada, Algjeri, Egjipt, etjer…
THEMBRA E AKILIT NGA ANGELA KOSTA
Kur poeti epik i famshëm grek Homeri shkroi poemën e famshme Iliada duke rrëfyer pesëdhjetë e një ditët e dhjetë viteve të fundit të luftës, nuk e dinte se një skenë e tillë do të ndodhte qindra shekuj më vonë, në skenarë të tjerë më modernë.
Sipari i qytetit të hershëm të Trojës, sot përfaqëson të gjithë planetin tonë. Zemërimi i atyre që shkaktojnë dëme të pafundme, është uragani i urrejtjes që shkatërron dhe copëton pa mëshirë popujt, i privuar nga çdo mjet për t’u mbrojtur apo për të gjetur strehë nga ajo e keqe që qielli “lëvdon”, i ndriçuar nga raketat dhe bombat, nën urdhrin e të atyre që ishin dhe vazhdojnë jenë nën “pagëzimin” e rrjedhës së lakmisë dhe mbizotërimit.
Askush nuk mund të pretendojë të kundërtën! Zemërimi i Akilit tashmë shfaqet kudo! Në epokën tonë që po përjetojmë, nuk duhen dhjetë vjet luftime, madje as mijëra ushtarë, por janë të mjaftueshme vetëm disa orë dhe raketat i kthejnë qytetet e Ukrainës, Palestinës apo shumë vendeve të tjera, në gërmadha dhe hi, duke varrosur në këtë mënyrë për së gjalli ata që nuk kanë asnjë faj: fëmijë, gra dhe të moshuar.
Meshkuj nuk ka! Fusha e betejës i thërret përsëri me lot ndër sy, pasi edhe pse nuk qajnë, përballë lamtumirës me familjarët: fëmijëve, grave, prindërve, apo të dashurës, ata nuk mund të evokojnë karakterin e tyre të fortë dhe rezistues, ndaj qajnë.
E keqja e kohërave të tanishme, është i njëjti burim i helmit, i zjarrit dhe i fuqisë së dominimit; kjo personifikon Tetis, nënën e Akilit, nimfë deti e pavdekshme, e cila mund të shndërrohej në: gjarpër, zjarr dhe luan.
Luftëra të tjera të heshtura zotërojnë planetin tonë dhe e gjithë kjo po ndodh në heshtje, me diplomaci ku nuk ka nevojë të ngrihet zëri, madje as të këmbëngulësh për të pasur pak paqe duke i dhënë fund shterrethimit dhe bombardimeve.
Kali i Trojës, për sa kohë është i padukshëm, tashmē gjendet në pikën kulminante të qendrës në rruzullin tokësor dhe arrin ende të mashtrojë ata që mbështeten si zakonisht në premtimet e rreme, nëpër tryeza e rrumbullakëta, midis fytyrave të ashpra apo shprehjeve të “pasura” që përcaktojnë fatin e mjeruar të miliona njerëzve.
E gjithë kjo nuk ka të bëjë fare me altruizmin e tyre të pa pranishëm. Interesi i tyre shkon përtej atij të popullit. Brishtësia e kundër palës është ajo që i shqetëson në çdo mënyrë.
Fytyrat e tyre ngërdheshen, nxihen, shtrëngojnë grushtet dhe kërcëllojnë dhëmbët, duke mos e fshehur aspak zemërimin e tyre, e fatkeqësisht debati vazhdon për muaj e vite me rradhë. Të gjithë e kuptojnë se pushtimi i një vendi tjetër nuk u përket e megjithatë atyreve që duhet të jetë sovranët e vetëm të saj, nuk kanë asnjë përkrahje apo fjalë.
Populli, i zhveshur nga çdo e drejtë, detyrohet të jetë i durueshëm, pësues ndaj kushteve dhe pasojave të vendimeve të atyre që qeverisin Tokën tonë, è zhytur e tëra në armiqësinë e ferrit, madje edhe vetë thembra e Akilit, ja pse ka mbetur shumë pak shpresë për të shpëtuar.
