DASHURIA E SHPIRTIT
Pse ike pa zë,
pse u trete?
Edhe nëse të zitë e ullirit hoqe,
dy fjalë në letër pse si le…
Vdekja pse duhet t’i ndaj të gjallët,
Të zhduken pa fjalë,
Pa dërguar as edhe një lajm
se ku ikën e ku u tretën…
Thoshe se…
unë di me dashtë fort,
edhe me të harru nëse me prekë në sedër…
Por këtë si do ta dëshmosh
kur vdekja ta mori edhe dashurinë e të gjallëve.
Mos vallë, me dëshirën tënde e mbështolle me qefin dhe e fute me të vdekurin në arkivol
pa fije faji…
Apo ndoshta rrebeshet e shiut të fshatit tënd malor, shpëlan dashurinë time!
E ti, ike pa fjalë pa zë,
me të gjallët jetim,
E mua më le të mendoj
se… ku mbeti dashuria e shpirti tim!.
