ME KA MARRE MALLI
Jo per kryeqytetin zeri i fshehte me foli,
Te marr rrugen heret brofur vrulltas shtratit,
Me ka marre malli per nje valez gjoli,
Per lumin ku derdhet dhe cezma e kurbatit.
Te shoh boren e pare nen c’hap c’virgjerohet,
Sacin e lakrorit, kanellen e nje buti,
Pragjet e sofatet ku plakat rrallohen,
Dhe pas te me ndjeke hija e nje hajduti.
Me ka mare malli per plitharin e rrezuar,
Per qenin qe ne heshtje pret buze rruge,
Per korin e rabeckave qe tund degen e unapit,
Per ulicken ndane gardhit ku fshehur rri nje puthje.
Te shoh peshkataret kur terheqin vlakun,
Te cliroj nga rjeta cironkat qe ngecin,
Te degjoj geshtenjat kur ziejne prane oxhakut,
E te ngopem,te ngopem me eren e Pogradecit.
