S’MË NJOHU KULLA, PEMA E GURI…
Kur na mori vera e na riktheu plot mall
s’më njohu kulla pema as guri tek porta
mbuluar merimanga pluhur degë e bar
Stinët kishin ikur moti e ishin plakur pa ne
grila merimangës tek porta e barishte të lëvjerra teposhtë strehëve
dhimbëshëm pikonin pritjes e pyetnin kush je
Kur zritëm atje plotë mall bashkë me verën e vonë
i hoqëm dhimbjet kullës pemës e gurit barishtet
dhe tek pastaj na njohën
