Moj e mira sylarushe
Moj e mira me faqet si molla
Sytë me lara e buzët e njoma,
Ty të dha Zoti një shtat mrekulli
Moj e bardhë eja të marr në gji!
Qysh kur të pashë në pranverë
Kamtë e gjata si shtyllë mermer,
Zemra ime rrah për ty ditë e natë
Nezet zjerm , prush e flakë.
A më thua mos t’kanë fejue?
Se tanë venin në kamë kam me çue,
Nuk e la pa të marrë në dorë
Se me shpirtin nuk baj lojë .
Do të dua ma shumë se jetën,
Se me ty njej gjallë veten ,
Vetë m’ke thane, moj se të due
E dashnin ma ke falë mue.
A të kanë ardhë t’ falat e mia
Ta kuptosh çfarë ashtë dashnia?
Kur të puth buzën ke me ditë
Se pa ty nuk m’bajnë sytë dritë.
Mos ki frigë se të la shenjë te gusha,
Se del marrja në male, fusha…
Nuk e ka pas zakon shqiptari
Pa ta vu n’gisht unazë ari .
Do ta marr belin e hollë
Kur të ma japësh ti atë dorë,
Do ta shes dhe orën e dorës
Të marr nuse para borës.
Se dashnia s’len gja pa arritë
Te tanë bota me i dalë në pritë,
Kalon kamë, dete e oqean…
Në shi e n’gricë, në net pa hanë.
Hoxhë e prift nëse mungojnë
Dashninë zoti s’e nalon,
Krushk të parë do të sjell diellin
Dasmorë hanë e qiellin
.
Tana yjet kam me t’i falë
Me musht do t’maj sa t’jem gjallë,
Se me ty nuk më del një jetë
Shndrit ma bukur se hana vetë.
Kanë me dalë gjithfarë lulesh
Kur t’ lidhemi shpirt e trupash,
Dije mirë moj lule blini,
Se mbi tokë parajsën me ty e çili .
