RRËFIMI I NJË GURI
Prej një lembi që pikoi
nga një degë lisi që s’ është më
u mblove me gjethe
dhe me hijen time nëpër kohë
Sa erëra frynë e sollën shi
dhe borë sollën e ndonjë grimcë dheu
Ti u farëzove në pritje
Sythove e lëshove rrënjë
sa më përthekove të tërin
mbi mua shtatin rrite
Vendit nuk lëviza
as u rrudha nga peshë e kohës
dhe e trupit tënd
Të mirën me t’mirë ma ktheve
nga dielli përvëlues i verë më kurseve
me lëngun e rrënjëve tua etjen ma shove
Dhe dimrave
nga ngricat e rrëshqitjet më shpëtove
Nuk po e di më
je ti Lisi im
apo unë jam Guri yt
Jetën time të pathërmuar
nën kthetrat Tua e jetoj
Çudia e Zotit as nuk ankohem
Kush kalon këndej pari
nën hijen tënde ndalet
për pak
sa për t’u mbushur frymë
para përpjetëzes që e pret
dhe … ecë
Ti rritesh rritesh
e gjatë rrites sate dhe moçmohesh
thahesh prehesh a vritesh nga reja
në ndonjë stinë vere prej vetëtimës
a shtjerresh prej motesh vetvetiu
Po unë duke pritur një lemb të ri
derisa nuk më shkulë ndonjë tërmet
a dorë njeriu
këtu do t’rri…
