N’kodër
N’at kodër, n’at stol druni
I ulur mbi te rri…
E kujtimet më qojnë në rini
Syri me çlodhet, besa edhe truri
Qetsi gjej nga zhurma e pluhuri.
Shpesh aty takoj veten kur isha fëmi
I kredhur në kujtime kohën aty kaloj
Kur fundi një dite si kjo ka mbrri
Ngrihem pa zë, duke psherëtitur
Kohën mallkoj…
Qe edhe kjo shkoi!
