PJELLË SHEJTANI
Pse duhet të shkruaj vetëm poema të mjerimit,
të vuajtjeve e t’hjekave të femrës?
Heu sa po më lendojnë rrëfimet,
Kur rrfehen si të prifti,
As nuk mund t´i mbyll sytë, as të ec para.
Çdo ditë përballem me realitetin e hidhur.
Eh, sa të randa janë rrëfimet e perditshme!
Pooo,
Ju paragjykoni dhe përqeshni me ironi
Se, femra edhe në këtë dekadë,
U portretizua si gjarpër nën gurë.
Shih!
Si mall shitet për shuarje epshesh t´shejtanit.
Për besë e rëndë çenka
Të dëgjosh rrëfime rrëneqethëse çdo ditë.
Sa pjellë ogurzezë e shkreta femër!
Darkë për djallin qenke lindur
Ti, e mjera femër.
