NDARJA
Në qiell yjet janë shuar,
Që kur se ne të dy jem’ ndarë,
Ditët dhe netët bëhen varg,
Kujtimin tënd për ta mbajtë gjallë.
Mbi një gotë vere të mallkova,
Si me shaka, si me gjithmend,
Kush nuk e di, se dashuria
Është edhe mjalt, por edhe helm?
S’e fsheh, për ty mendoj çdo çast,
Kur yll i agimit bie mbi tokë,
Dhe pëshpëritje flokësh prej ere
Zëri yt më sjell në kokë.
Herë me shpirt them se të dua,
Dhe herë të tjera them të urrej,
Ngjitur me qafën buzët e tua,
Një zjarr më ndez në trup, në dej.
Nëse gjithë ndarjet janë kësisoj,
Kur malli mbi vuajtjet mbetet i gjallë,
Te pruftë Lumi ty përmbi mua,
Për ditët dhe netët që zbardhemi ndarë.
