ELBASANI IM.
U linda ne kete qytet te bukur.
Buze lumit te Shkumbinit.
Si cdo femije i pafajshem.
Me te qara engjellore..!
Fillova te belbezoja fjalet e para.
Mesova te eci’ shpeshhere duke u vrare.
Por kurre nuk ndaloja.
Mes lotesh e dhimbjeve vazhdoja ecja’ perpara..!
Shkoja ne shkolle si gjithe moshataret.
Mesoja shume dilja nga te paret..
Shtati me rritej cdo dite.
Rriteshin dhe enderrat.
Per poezine..!
Qyteti im i lashte i diturise.
Ku kendohet kenga e dashurise..
Me frymezon me jep besim.
Qe hapin t’a hedh me siguri..!
Flladi qe fryn nga kurorat e ullinjve.
Puthen me puhizen e
Malit te Krastes.
Aty buze lumit te Shkumbinit.
Pena ime thur poezi..!
Kur lind dielli ne mengjes.
Lulet shkundin nga petalet.
Vesen e nates..
Kumuriat kenges i a nisin me gezim.
Iso u mban i bukuri bilbil..!
Dhe pse m’a plagosen qytetin tim.
I’a corren trupin pa meshire.
Nuk arriten t’ia ndalojne.
Dashurine’ bukurine ‘ miresine e fisnikerine…!
Sa i bukur je: Elbasan.
Mbushur plot me liqene’ shekullore.
Ku flitet gjuha e perendive.
Me e bukura ne bote..!
Historine tende e kane e shkruar.
Pende arte’ albanologe e patriote.
Dituria’ dashuria’ bujaria.
Per ty kurre mos pushofte..!
Vajzat si sorkadhet.
Mbushin rruget e sokaket.
Jane vete nuri e bukuria.
Si kopshte te mbushura.
Me trendafila..!
Vete Perendesha Aferdite u dashurua.
Nga bukuria e shpirtit e ketyre njerezve bujare’ besnike e fisnike.
Prandaj kurre mos pushoni.
Te thurni vargje e kenge.
Qytetit tim te bukur.
ELBASAN.
