DEHJA
Njëherë shumë pata pirë,
u pata dehur me verë të bardhë,
nuk pata ditur mbi supe,trungrirë,
a mbaj kokën time, kungull a dardhë,
nuk mundja ta dalloj mbretërinë e yjeve,
a po shkonte a sapo kishte ardhë,
këngën, bilbilat pyjeve,
mëngjesin që moti kishte që kish’ zbardhë…
Pirja pa karar e pelinit kërcyell,
është e hidhur sa më s’ ka,
mund të ta bëjë mendjen fyell,
e trurin të ta rrisë sa një tra,
andaj , kur ta pish verën e bardhë a të kuqe,
pije me marifet, or njeri,
mund të dehesh tapë e me huqe,
e Jugu të të bëhet Veri,
s’ do t’ dallosh ku ke shtëpi!
