Eh , sa e ëmbël është vatra ,
Kur e ndjen atë së largu !
Kur nisesh , bëhesh me flatra .
Sa me mall të pret pragu .
Lëviz guri i themelit .
Kërcet trari i çatisë .
Loton shelgu i zabelit .
Njomëzet lulja e qershisë .
Reja shkëputet prej malit ,
Vjen e shtrydh mbi ty ca lotë .
Ata janë dhimbjet e mallit ,
Që rëndojnë sa tërë kjo botë .
Pa dhe eshtrat në varreza ,
Kanë pritur ditë e natë .
Pa tretur i mbajti shpresa .
Përqark bari ka lëngatë
.
Herë nga para , herë nga pas ,
Vjen të shfaqet fëmijëria .
Qesh e qan , këmbët përplas ,
Dëshpëruar nga vetmia .
Me mall shpirtin të ngarkuar ,
Endet botës mërgimtari .
Prag e vatër , oxhak shuar .
Oh , çfarë dhimbje ka shqiptari !
