Gjatë rrugës shkëmbore me bisha vërdallë
Natën e marshit që ecja me shokë
Një gjumë i rrejshëm më rrinte n’qepallë
Një ëndërr e moçme më sillej në kokë
Një ëndërr dashurie për njerëzit e mi
Që m’jepte forc m’i mundur çdo pengesë
Gjarpëronte kolona në atë terr të zi
Nën dritë dashurie në atë rrugë plot shpresë
Një kolonë e gjatë një kolonë e heshtur
Që marshonte bjeshkës n’lëvizje zik-zake
Sikur dy vellëzer mes vete mbështetur
Mu sikur zjarret bashkuar një flake
Ora e maleve mu bë sikur gjegji
Kolona u mbulua plot madhështi
Ashtu si qëmoti që është kthyer Gjergji
Në atdhe t’robëruar për njerëzit e tij….
