Si gjethe shuk, veten shtyn nata
qielli i lodhur nga grija.
Kurmin fashon agu .
Hija e mungesës tënde zgjatohet,
krijon harta të reja planetit.
Kalamendet shtrati ku dergjet vetmia.
Tendos këmbët çarçafit bardhosh
si mjelmë e plagosur.
Syri prek heshtjen
ohra e mureve dhimbjen ma shtron
Si llokmat që presin dhëmbët ti kafshojnë.
S’është
as ketu, as atje
Zemra.
S’është…
