Je dëshira më e çmëndur,
Që vjen si uragan, si dallgë deti, e kthehesh në valë,
Netëve me hënë dhe yje endur,
Kthyer në vullkan, ku flaka brënda tij flë dhe fiket dalë-ngadalë.
Je mall i pa shuar,
Si një ëndërr e vjetër, që gjumin ta prish, e nuk e do agun e mëngjesin.
Lotë në çarçafë të praruar,
Fjalë të heshtura në letër, shkruar me dorë të dredhur, e të ti shohin sytë mezi presin.
Je gjysma e zemrës time,
Ajo pjesë që rreh fort, pulson më shpejt se ora, dhe shpesh ndjen aritmi.
Si e trembur të ndjek gjysma ime,
Kur qielli është errët pa yje, mbuluar nga gjethe vjeshte, dhe në ditë dimri me stuhi.
Ti je syri im si qielli i kaltër,
I sapo zgjuar në mëngjese të arta, çliruar nga gjithë ëndrrat, kthyer në realitetin e brishtë.
Në të, çdo lot është kristal, i pastër,
Si pikë vese mbi çdo petal, i njelmët dhe i nxehtë sigurisht.
Dashuria ime ti,
Çdo herë brënda meje rritesh e brishtë,
Si një fëmijë që lodra kërkon,
Unë tretem brënda teje dashuri,
Si qiri me flakë të dobët, por që terrin dhe errësirën e sfidon.
