Humbasim qetësisht, në fushë të mendimit,
një det me dallgë sjell mallin e trishtimit .
Vargjet na thërrasin ,të heshtur, të zjarrtë,
në heshtje kërkojmë një ndjenjë të artë .
Në thellësi humbasim ,ku zëri bëhet fjalë ,
një çast i përhumbur mbart dhimbje e mall.
Çdo mendim një ylber ,çdo fjalë një hije ,
në heshtjen e shpirtit ,kujtimet rrinë mbi dije .
Si era që fryn ,fjalët mbeten pa adresë,
na mbështjellin kujtimet në ëndrra dhe shpresë.
Humbasim ,po përsëri na sjell një agim ,
një poezi që lindi një zemër pa kthim .
