Më dhuro një lule, të bukurin mëngjes,
Nëse vetmuar me sheh ti, duke qarë…
S’ka gjë, nëse petalet nuk i ka me vesë,
S’ka gjë…dhe nëse vjeshta, e ka tharë !
Më dhuro një lule, manushaqe, pranvere…
Kur t’më shohësh, hapat hedhur, merzitur !
S’ka gjë, nëse janë vyshkur nga e ftohta erë,
S’ka gjë…dhe nëse ca gjethe i janë prishur !
Më dhuro një lule ti, këtë buzëmbrëmje,
Kur me hënën flas… e me zemer i lutem !
Kur jeta më tund, në një marramendje,
Kur unë, si lastar i dobët peme, këputem!
Më dhuro një lule, këtë ditë të bukur, sot…
Kur të kuptosh që shpirti, s’ka më shpresë
Ska gjë, se e pa erë erë është…akull e ftohtë !
S’ka gjë…edhe sikur në duar të më mbesë…
Më dhuro një lule… dhurom tënden dashuri
Shpirtit tënd mbushur plot dritë, të vërtetë !
Edhe pse e vetmuar, në shpirtin tim, do rrij…
Fryma ime do ta mbaj gjithëmonë, në jetë !
