Në dritën e agut, një emër shndrit
Antigona, bija e Dardanisë.
Me zemër prej flake e shpirt shqiponje
Pushka e saj thërriste lirinë.
Në gjurmët e saj, gjaku u bë këngë,
Amanet mbeti në dheun e shenjtë
Në fjalën e fundit, në hapin e shtrenjtë
Liria u ngrit nga guximi i saj.
S’ka plumb që vret atë që s’harrohet
S’ka terr që shuhet kur dielli zgjohet
Në zemrat tona, përjetë do mbetesh
Antigonë, zemër e lirisë që s’do të tretesh!
