Kur bukën në dorë e merrja thatë ,
ndoshta dhe bukë ,atëherë nuk kisha
Merre dhe librin më thoshte im atë ,
kur krejt e vogël , fëmijë , unë isha
Në vend të bukës ,tek lisi në hije ,
shfletoja librat që kisha për mësim
Mendjen ushqeja me ato dije ,
që m’jepte mua ,mësuesi im
Në dritën e zbehtë të druve të zjarrit ,
bashkoja shkronjat ,fjalën ta nxirrja
Vargun ma lagën ,sot ,lotët e mallit ,
me gishtat e dorës kur numrat i mblidhja
Për shkollën kisha shumë dashuri ,
librat i mbaja, unë ,me kujdes
Se m’mthoshte baba: – mëso moj bijë,
mëso për vete se unë do t’vdes
Kur klasën e pestë e nisa n’qytet ,
kujtimet më mbeten n’kasollen me baltë
Një zë i largët dhe sot më thërret ,
“ka me t’çu’ baba në shkollë të naltë “
Nga mendja s’më hiqet fjala e tij ,
se baba nuk dinte shkrim e lexim
Kur isha e vogël, e vogël fëmijë ,
“mëso , mëso “, më thërret një kujtim
Kujtimet e mija ,sot , larg më tretën ,
atje tek kasollja e lyer me baltë
Librat e pena atje më mbetën ,
ku buka e kripa më dukeshin mjaltë
