Një qiell mbushur me bashka resh
shtrihet plagëve të trupit tim
Asnjë dru nuk e patëm të drejtë
për kulmin e Rozafës
Shiu i fatit tonë curron mureve të saj
Dhe derdhet në etjen e Qumështit të Bardhë
Duke i hypur në qafë njëri-tjetrit
Harruam Pyllin tonë qē u rrit me lisa të shtrembër
Vra e djeg vetimash nga qielli ynë
Presim prej shekulli në shekull
në pyllin tonë të rritën lisat e drejtë
Për kulmin e Rozafës
Që kurrë s’mundëm me ia ndalë pikën
Mureve që bien bashkë me Natën
