Mundohem lotet ti fsheh
T’ia le peshqesh nates,
C’do dite shpik nje genjeshter te re,
Kalin e bardhe zbres nga qielli i kalter.
Lufto me theshe,je ende e re,
Perpiqu,lere gjurme ne jete,
Po nuk me the forcen ku ta gjej,
Ne lufte nuk shkohet vetem.
Luftoj c’do cast me shpirtin tim,
E vras,me vret e bie,
Ngrihem mes plageve mengjesin pres,
Pres diellin te ndrite nje fije.
Shikoj si gjethet leshojne jeshil,
E kap nje dege te mbahem,
Po dega me thyhet, shkas e bie,
Humnerave ku thermohen fatet.
Me dhembe mundohem te ngrihem serish,
Kam lene ca gjera pa bere,
Ca gjera qe nisem bashke te dy,
Po ti more rrugen pa thene.
Shoh kalin e bardhe si hingellin,
Per jelesh e kap se leshoj,
Nisem drejt qiellit ne fluturim,
Qe lart boten e vogel percmoj.
