Dielli pranveror ndriçon
avllitë,
deperton deri në skajet sekrete
dhe të mjerëve ju dhuron pak jetë,
ngrihen e vallëzojmë nën ritmin e rrezeve.
Flladi i marsit përkëdhel degët,
Puth fytyren e dy të dashuruarve,
rreshqet mbi gurët e lumit të cekët,
Inatoset kthehet në erë rebele.
Era rebele lëshon fishkëllima,
në ajër ngre një tufë me kujtime,
më pas ledhaton degët e thyera,
trotuarit fshin lotët e një viktime.
Kthehet fllad mbi sythet me vesë,
mes luleve plot ngjyra i vdes inati,
Ah, ky fllad, ky diell pranveror,
kjo erë rebele që hërë ndizet, herë fiket si flak zjarri.
