I buzëqesh Perëndisë kur agimi zbardh,
kur dielli përqafon malet me dritë,
kur zemra ime ndjen paqe në shpirt,
dhe shpresa çel si lule e dlirë.
I buzëqesh Perëndisë kur shiu pikon,
kur toka merr jetë nga uji i pastër,
kur fëmijët qeshin, kur shpirti këndon,
kur dashuria bëhet urë për nesër.
I buzëqesh Perëndisë në netët e qeta,
kur yjet më flasin me dritën e tyre,
kur zemra fal pa pritur asgjë,
kur shpirti ndjen praninë e mirë.
I buzëqesh Perëndisë, sepse Ai më sheh,
në çdo hap, në çdo frymë, në çdo çast,
në dritë e në terr, në gëzim e dhimbje,
dashuria e Tij nuk tretet asnjëherë.
