Për lulen e bukur
Shpirti bëhet erë
Zemra sikur flutur
Ia befë në derë.
Nuk ka largësi
Që i bënë pengesë
Kur nga dashni
Zjarr në gji ndez!
Për lulen e bukur
Zemra rreh fort
Ndjenja nuk rri strukur
Dhe n’digjet n’barrot!
Lules i afrohet
Për me i marë erë
Gonxhes i dorëzohet
E do pranë përherë…
